اسبست

شها چون پیل و فرزین شه پرستم نه چون اسبست کارم رخ‌پرستی

قدرش به ملک امکان بس نامناسبست آن در بزرگواری و این از محقری

براه مرو، چو خوش گفت کاروان سالار که استر ارچه چو اسبست از نتاج خر است

تاریخ جهانست نه اسبست‌که‌گویی دی بود که با چنگیز آمد ز کلوران

تعداد رشحه ی قلم فیض بخش او یبرون ز جذر و مد رقوم محاسبست

زخم زبان که هست بدل نقش فی الحجر بر قلب رو سیاه خوارج مناسبست