ابهام‌زدایی، فرآیندی بنیادین در ارتباطات و تفسیر است که هدف اصلی آن رفع هرگونه ابهام یا چندمعنایی از یک پیام، متن یا مفهوم می‌باشد. این فرآیند تضمین می‌کند که منظور اصلی گوینده یا نویسنده به درستی و بدون برداشت‌های متفاوت منتقل شود. در دنیایی که اطلاعات با سرعت شگفت‌انگیزی تبادل می‌شود، توانایی ابهام‌زدایی از متون، سخنرانی‌ها و حتی تصاویر، نقشی حیاتی در جلوگیری از سوءتفاهم‌ها، افزایش دقت و ارتقاء کیفیت کلی درک مطلب ایفا می‌کند. این مفهوم نه تنها در حوزه زبان‌شناسی کاربرد دارد، بلکه در رشته‌های مختلفی چون حقوق، مهندسی، علوم کامپیوتر (به ویژه در پردازش زبان طبیعی) و حتی در تعاملات روزمره نیز از اهمیت بالایی برخوردار است.
در عمل، ابهام‌زدایی می‌تواند از طریق روش‌های گوناگونی صورت پذیرد. یکی از رایج‌ترین شیوه‌ها، بسط و شرح بیشتر مفاهیم است؛ به این معنی که با افزودن جزئیات، مثال‌های روشن و توضیحات تکمیلی، دامنه معنایی یک عبارت یا جمله محدود شده و تنها تفسیر مورد نظر باقی می‌ماند. استفاده از واژگان دقیق‌تر و پرهیز از اصطلاحات مبهم یا دارای بار معنایی چندوجهی نیز از دیگر استراتژی‌های مؤثر در این زمینه است. علاوه بر این، درک عمیق‌تر زمینه و بافت (Context) که پیام در آن ارائه شده، به طور قابل توجهی به فرآیند ابهام‌زدایی کمک می‌کند، چرا که بسیاری از ابهامات با در نظر گرفتن شرایط پیرامونی و هدف اصلی ارتباط، مرتفع می‌شوند.