کلمه خنجک در زبان فارسی معانی مختلفی دارد که شامل گیاهان مختلفی مانند خارخسک، سیاه دانه و درمنه است:
خارخسک: خنجک در این معنا به گیاهی بیابانی اشاره دارد که با شاخه‌هایش بر روی زمین می‌خوابد و دارای خارهای سه‌پهلویی است. خارخسک در مناطق خشک و بیابانی رشد می‌کند و به عنوان یک گیاه مقاوم شناخته می‌شود.
سیاه دانه: در این معنا، خنجک به سیاه دانه (شونیز) اشاره دارد که به فارسی به نام سیاه بیرغ نیز شناخته می‌شود. این گیاه دارای دانه‌های سیاه رنگ است که در برگه‌های وسط گل قرار دارد و بوی خاصی دارد. سیاه دانه به عنوان یک ادویه و همچنین به دلیل خواص دارویی‌اش در طب سنتی مورد استفاده قرار می‌گیرد.
درمنه: خنجک همچنین به گیاهی به نام درمنه اشاره دارد که گیاهی بیابانی و خودرو با ساقه‌ای راست و سخت است. این گیاه دارای برگ‌های ریز و بریده و گل‌های خوشه‌ای سرخ یا زردرنگ است. درمنه تا نیم متر ارتفاع می‌یابد و آب و شیره تلخ آن در طب سنتی استفاده می‌شود.
