سشوار یا خشک‌کن مو، دستگاهی الکتریکی است که برای خشک کردن و حالت دادن به موها استفاده می‌شود. این دستگاه از دو بخش اصلی، یعنی یک موتور الکتریکی و یک المنت حرارتی، تشکیل شده است. ممکن است دارای یک المنت حرارتی باشند که می‌توان آن را به‌طور همزمان با کارکرد موتور روشن یا خاموش کرد، به این ترتیب هوای خروجی می‌تواند سرد یا گرم شود. همچنین در برخی مدل‌ها، امکان تنظیم سرعت موتور و در نتیجه سرعت دمش هوا وجود دارد. این واژه در زبان فارسی از زبان فرانسوی و از ترکیب دو واژه سِشه به معنای خشک کردن و شِوو به معنای مو، گرفته شده است. اولین نوع توسط الکساندر گودفروی، آرایشگر فرانسوی، در سال ۱۸۹۰ میلادی ساخته شد. در آغاز، سشوارهای اولیه تنها در آرایشگاه‌ها و پیرایشگاه‌ها مورد استفاده قرار می‌گرفتند. اولین نوع خانگی در سده بیستم و در سال ۱۹۲۵ به بازار عرضه شد. این سشوار دارای توان مصرفی ۱۰۰ وات و وزنی بیش از ۱ کیلوگرم بود. توان پایین این سشوارهای اولیه باعث می‌شد که زمان زیادی برای خشک کردن موها با آن‌ها نیاز باشد.
سشوار
فرهنگ معین
دانشنامه عمومی
با جایگزین شدن پلاستیک به جای استیل، سشوارها سبک و ظریف ساخته شدند. همچنین دیگر نیازی به چوب برای عایق کردن دسته سشوار در مقابل گرما نبود چراکه پلاستیک این قابلیت را دارد.
امروزه سشوارها در حال سبک تر شدن و پر قدرت شدن هستند. موتورهای سشوارهای امروزی به مرز ۲۴۰۰ وات و وزن آن ها به ۴۰۰ گرم رسیده و امکاناتی مانند آیونیک بودن و قطعه دیسپانسر؛ آن ها را بسیار پیشرفته تر از سری های قبل کرده است.
دسته بندی سشوارها به دو شکل انجام می شود. یکی برپایه کاربرد و دیگری برپایه موتور الکتریکی.
سشوارها بر اساس کاربرد بسیار متنوع هستند که مشتریان بنابر نیاز خویش، از آن ها استفاده می کنند.
• سشوار چرخشی
• سشوار صنعتی
• سشوار دیواری
• سشوار آیونیک
• سشوار پایه دار
• سشوار نیمه حرفه ای
• سشوار حرفه ای
سشوارها را از نظر موتور الکتریکی به کار رفته در آن ها به سه دستهٔ اصلی تقسیم می کنند:
• سشوار با الکتروموتور آسنکرون با قطب چاکدار
• سشوار با الکتروموتور اونیورسال ( موتور سری )
• سشوار با الکتروموتور جریان مستقیم ( در این نوع از سشوارها معمولاً از پل دیودی برای تغذیهٔ موتور استفاده می شود )
