معنی دوپایه | لغت یاب

لغت نامه دهخدا

دوپایه. [ دُ ی َ / ی ِ ] ( ص مرکب، اِ مرکب ) هرچیز که دارای دو ساقه باشد. ( ناظم الاطباء ). || دوپا. || انسان. ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ). || ( اصطلاح گیاه شناسی )چون گل نر بر گیاهی و گل ماده بر گیاهی دیگر باشد آن گیاه را دوپایه نامند، چون خرما و گزنه. ( یادداشت مؤلف ). گل های نر و گلهای ماده درختانی مانند بید و خرما که در روی پایه های مختلفی قرار گرفته اند. ( از گیاه شناسی ثابتی ص 424 ).

فرهنگ عمید

ویژگی گیاهی که گل نر و گل مادۀ آن بر روی دو شاخه یا دو پایۀ جداگانه باشد.

فرهنگ فارسی

۱ - ( صفت ) هر چیز که دارای دو ساقه باشد. ۲ - انسان.

دانشنامه عمومی

دوپایه یکی از تجهیزات کمکی در عکاسی است که کاربردی شبیه به سه پایه و تک پایه دارد، اما فقط دوپایه دارد. این وسیله برای ایجاد ثبات در عکاسی و فیلمبرداری در راستاهای عمودی و افقی به کار می رود. استفادهٔ اصلی دوپایه ها، تحمل وزن دوربین و لنز می باشد.

دانشنامه آزاد فارسی

دوپایه (dioecious)
گیاهانی که در آن ها، گل های نر و ماده روی درختان مجزا، اما متعلق به همان گونه، قرار دارند. نمونۀ دو پایه بودن در درخت بید Salix دیده می شود. این ویژگی راهی برای پرهیز از خودگشنی است.

جمله سازی با دوپایه

سیستم مسلح کردن اسلحه بر اساس فشار غیر مستقیم گازهای خروجی می‌باشد در این اسلحه رگلاتور گازی وجود دارد که می‌توان مقدار گازهای خروجی از لوله اسلحه را را تنظیم کرد و برای دقت در نشانه روی اسلحه دگتریف مجهز به دوپایه می‌باشد.

نقشهٔ عمارت، بی‌نهایت ساده‌است: تالاری مربع که هر وجه آن با طاقی بیضی شکل به بیرون راه داشته و برفراز آن گنبدی نهاده بر گوشه‌بندی‌ها و فیل‌گوش‌ها. یکی از پایه‌ها و دوتا از طاقی‌ها ویران شده‌اند. (البته امروزه دوتا از پایه‌ها و سه‌تا از طاقی‌ها ویران شده‌اند و همانگونه که در عکس می‌بینید تنها دوپایه و یک طاقی از بنای مذکور به جا مانده‌است)

گزارش محتوای نامناسب