دق کردن

او در دوره‌های قانونگذاری پانزدهم تا هجدهم در مجلس شورای ملی بود. در مجلس هفدهم که اکثریت در دست جبهه ملی بود، احمد به همراه برادرش عبدالرحمن و مهدی میراشرافی و جداشدگان از جبهه ملی چون سید ابوالحسن حائری‌زاده، حسین مکی، مظفر بقایی و علی زهری و شمس قنات‌آبادی شدیدترین مخالفتها را با دولت دکتر مصدق کردند که نتیجه آن تصمیم مصدق به انحلال مجلس هفدهم در تیرماه سال ۱۳۳۲ بود. کاری که به کودتا و سرنگونی دولت در امرداد ۱۳۳۲ انجامید. هواداران دکتر مصدق برادران فرامرزی را در کودتای ۲۸ مرداد مؤثر می‌دانند. او پس از اینکه در روز ۲۸ مرداد رادیو تهران به دست مخالفان مصدق افتاد، در آنجا به همراه چندتن از دیگر نمایندگان، بر ضد مصدق سخنرانی کرد.

و غفلت و غرور بعضی از این طایفه به جایی می رسد، که مالهای حرام اهل ظلم را می گیرند، به فریب آنکه مال مجهول المالک است و می گویند بر امثال من از پیشوای مسلمین جایز و لازم است که آن را اخذ کرده به قدر حاجت خود را مصرف نماید و تتمه را به فقرا تصدق کند و به این فریب، پیوسته مال حرام ایشان را می گیرد، و به اسرافهای خود خرج می کند، و دیناری به فقیر نمی رساند و بسی باشد که این مغرور، بر خوان ظلمه حاضر گردد، و از طعامهای ایشان می خورد و چون گویند که لایق مثل تو نیست خوردن این طعامها گوید بر من واجب است، زیرا این مال، مجهول المالک است و بر من به قدر قوه سعی در اخذ آن و رسانیدن به فقرا لازم است و خوردن من هم از آن، نوعی از اخذ است پس، از آن می خورم و قیمت آن را تصدق می کنم و خدا می داند که هیچ از قیمت آن را به احدی نمی دهد و این را می گوید که اعتقاد مردم عوام در حق او سست نشود و حال آنکه بر فرض تصدق کردن، از این غافل می شود که خوردن او باعث جرأت دیگران، و رواج امر ظالم می گردد.