تَفتین در لغت عرب به معنای به فتنه افکندن است. این واژه، که در کتب لغت همچون تاج المصادر بیهقی، زوزنی و دهار نیز یافت می‌شود، به ایجاد آشوب و اغتشاش اشاره دارد. در واقع، تفتین به معنای وارد کردن افراد یا جوامع به وضعیت فتنه‌انگیز و ناآرام است. در معنایی گسترده‌تر، تفتین به برانگیختن فتنه و آشوب، به پا کردن هنگامه و غوغا و ایجاد اختلاف و تفرقه اطلاق می‌شود. این عمل می‌تواند شامل تحریک احساسات، پخش شایعات و اطلاعات نادرست، و یا هرگونه اقدامی باشد که منجر به بی‌نظمی و هرج و مرج شود. به تعبیری دیگر، تفتین به معنای برآغالالیدن است، یعنی ایجاد وضعیتی که در آن افراد دچار سردرگمی و تزلزل شوند. بنابراین، تفتین نه تنها یک عمل فیزیکی بلکه یک عمل روانی و اجتماعی نیز محسوب می‌شود. این واژه بار معنایی منفی دارد و به هر اقدامی که هدف آن ایجاد اختلاف، ناآرامی و فتنه در جامعه باشد، اشاره دارد.
تفتین
لغت نامه دهخدا
فرهنگ معین
فرهنگ عمید
ویکی واژه
جمله سازی با تفتین
زره سازد ز آب برکه باد و می‌نپاید بس که در هر خرگهی روشن بود نیران تفتینش
عشوه و تفتین و غمازی و شوخی‌های زشت در لوای شوخ‌چشمی نقل هر محضر نبود