آن‌من در روان‌شناسی برابر با واژه‌ی لاتین Ego است و به معنای حس آگاهانه از خود به کار می‌رود. این مفهوم به تمامی فرآیندهای ذهنی و روانی که فرد نسبت به آن‌ها آگاهی دارد، مانند نگرش‌ها، ارزش‌ها و توجهات شخصی، اشاره می‌کند. به بیان ساده، آن‌من همان بخشی از ذهن است که انسان از طریق آن خود را در ارتباط با جهان و دیگران می‌شناسد.
در نظریه‌های روان‌کاوی، این مؤلفه نقشی واسطه‌ای میان خواسته‌های ناخودآگاه و دنیای بیرون دارد. این بخش فرد را قادر می‌سازد تا محیط اطراف را درک کرده و با شرایط بیرونی سازگار شود. آن‌من در این معنا مسئول تصمیم‌گیری، سنجش واقعیت و ایجاد تعادل میان غرایز و الزامات اجتماعی است.
این مفهوم نماد هویت خودآگاه فرد است و پایه اصلی درک فرد از خود و جهان محسوب می‌شود. این اصطلاح بیانگر بخشی از روان است که مسئولیت آگاهی، قضاوت و کنترل رفتار را بر عهده دارد. بنابراین آن‌من، هم بیانگر تجربه‌ی شخصی از «من بودن» است و هم نقش اساسی در تنظیم روابط انسان با محیط و دیگران ایفا می‌کند.
