آدم ربایی

[ویکی فقه] آدم ربایی. آدم ربایی به دزدیدن انسان برای رسیدن به مقاصد مختلف همچون اجتماعی، سیاسی و اقتصادی اطلاق می شود. به آدم ربایی، استیلای بر حُرّ و غصب انسان نیز گفته می شود و در باب حدود به مناسبت از آن سخن گفته اند.
دزدیدن انسان آزاد موجب تعزیر است.
دزدیدن برده
دزدیدن برده خردسالی که قوه تشخیص ندارد -به گونه ای که مالک خود را نمی شناسد- موجب ثبوت حد سرقت (بریدن انگشتان دست) است، امّا در صورت داشتن قوه تشخیص، ثبوت حد سرقت مورد اختلاف است. یکی از مباحث فقهی بحث سرقت مساله آدم ربایی است.
مسائل آدم ربایی
آیا آدم ربایی سرقت تلقی می شود؟ و به فرض اینکه سرقت باشد آیا موجب قطع ید است؟ و یا اینکه تعبیر سرقت بر ربودن انسان، استعمال مجازی است؟ در این صورت اگر قطع صحیح باشد به چه عنوانی است؟ به عنوان سرقت است یا افساد؟در این مورد، شیخ در مبسوط آورده است که آدم ربایی مطلقا مجازات قطع ید دارد و آن را مصداق سرقت گرفته است. وی در این خصوص به آیه شریفه ی سرقت اشاره کرده است. ایشان در نهایه هم بر این نظریه هستند؛ ولی قطع را از باب فساد گرفته و نه به خاطر سرقت. اما در کتاب خلاف بر خلاف آنچه در کتاب نهایه گفته، فرموده است:«لا قطع علیه» و دلیل آن را اجماع دانسته است؛ زیرا در قطع ید باید مال مسروقه ربع دینار قیمت داشته باشد و انسان حر (آزاد) قیمتی ندارد. وی نظریه ی مالک و اصحاب را بر قطع نقل کرده است: «قال مالک علیه القطع و قد روی ذلک اصحابنا.» 
[ویکی فقه] آدم ربایی (فقه). آدم ربایی به دزدیدن انسان برای رسیدن به مقاصد مختلف همچون اجتماعی، سیاسی و اقتصادی اطلاق می شود. به آدم ربایی، استیلای بر حُرّ و غصب انسان نیز گفته می شود و در باب حدود به مناسبت از آن سخن گفته اند.
دزدیدن انسان آزاد موجب تعزیر است.
دزدیدن برده
دزدیدن برده خردسالی که قوه تشخیص ندارد -به گونه ای که مالک خود را نمی شناسد- موجب ثبوت حد سرقت (بریدن انگشتان دست) است، امّا در صورت داشتن قوه تشخیص، ثبوت حد سرقت مورد اختلاف است. 
نجفی جواهری، محمدحسن، جواهر الکلام، ج۴۱، ص۵۰۹-۵۱۲. 
آیا آدم ربایی سرقت تلقی می شود؟ و به فرض اینکه سرقت باشد آیا موجب قطع ید است؟ و یا اینکه تعبیر سرقت بر ربودن انسان، استعمال مجازی است؟ در این صورت اگر قطع صحیح باشد به چه عنوانی است؟ به عنوان سرقت است یا افساد؟در این مورد، شیخ در مبسوط آورده است که آدم ربایی مطلقا مجازات قطع ید دارد و آن را مصداق سرقت گرفته است. وی در این خصوص به آیه شریفه ی سرقت اشاره کرده است. 
طوسی، محمد بن حسن، المبسوط، ج۸، ص۳۱. 
[ویکی فقه] آدم ربایی (قرآن). این واژه، معادل تَخَطُّف است و در سه جای قرآن آمده است: آیه ۲۶ سوره انفال،
تخطّف، برگرفته ازخَطف به معنای گرفتن سریع و ربودن است. 
لسان العرب، ج۴، ص۱۴۱، «خطف».
از آیه ۶۷ عنکبوت که پدیده آدم ربایی را به قبایل غیر متمدّن اطراف مکّه 
جامع البیان، مج ۶، ج ۹، ص ۲۹۰.
در آیه ۲۶ انفال پناه دادن مسلمانان در مدینه، در برابر خطر آدم ربایی که پیش از هجرت در معرض آن بودند، قرار گرفته و در دو آیه دیگر 
سوره عنکبوت آیه ۶۷