کلمه سجیه در زبان فارسی به معنای خوی، خلق، یا ویژگی‌های ذاتی و طبیعی یک فرد است که برای توصیف صفات و ویژگی‌های شخصیتی یا اخلاقی افراد استفاده می‌شود.
مفهوم: سجیه به معنای خوی و خلق است و به صفات و ویژگی‌های ذاتی فرد اشاره دارد که معمولاً در رفتار و کردار او تجلی می‌یابد. این ویژگی‌ها می‌توانند مثبت یا منفی باشند.
کاربرد: در ادبیات و مکالمات روزمره، از این واژه برای توصیف ویژگی‌های شخصیتی افراد استفاده می‌شود. به عنوان مثال، می‌توان گفت: سجیه او مهربانی و صداقت است، که به معنای آن است که این فرد به طور طبیعی مهربان و صادق است.
رابطه با اخلاق: سجایا به عنوان ویژگی‌های اخلاقی و شخصیتی افراد در نظر گرفته می‌شوند و می‌توانند تأثیر زیادی بر رفتار و تعاملات اجتماعی فرد داشته باشند.
