ستون، جزء سازه‌ای حیاتی و رکن اصلی عمودی در بناست که نقشی اساسی در انتقال بار ایفا می‌کند. این عضو سازه، بار فشاری حاصل از سقف، تیرها، دال‌ها و سایر اجزای باربر طبقات بالایی را به طور مستقیم یا غیرمستقیم به پایه‌ها و در نهایت به فونداسیون منتقل می‌سازد. بدین ترتیب، ستون‌ها نه تنها وزن سازه را تحمل می‌کنند، بلکه پایداری و یکپارچگی کلی ساختمان را در برابر نیروهای وارده، از جمله وزن خود سازه و بارهای محیطی، تضمین می‌نمایند.
وظیفه اصلی ستون، مقاومت در برابر نیروهای فشاری است؛ با این حال، بسته به نوع سازه و محل قرارگیری، ممکن است تحت تنش‌های خمشی، برشی یا پیچشی نیز قرار گیرد. طراحی دقیق ستون‌ها بر اساس محاسبات مهندسی سازه، با در نظر گرفتن نوع مصالح (مانند بتن مسلح، فولاد یا چوب)، ابعاد، شکل مقطع و همچنین نیروهای وارده، صورت می‌پذیرد تا از ایمنی و کارایی لازم برخوردار باشد. انتخاب مصالح و هندسه مقطع ستون، تأثیر بسزایی در ظرفیت باربری و رفتار آن در برابر انواع بارها دارد.
علاوه بر نقش سازه‌ای، ستون‌ها می‌توانند از منظر معماری نیز حائز اهمیت باشند. ستون‌ها در سبک‌های مختلف معماری، از دوران باستان تاکنون، به عنوان عناصر تزئینی و شاخص، مورد استفاده قرار گرفته‌اند و جلوه‌های بصری خاصی به بنا می‌بخشند. آرایه‌ها، ابعاد و نحوه قرارگیری ستون‌ها در نما و فضای داخلی، می‌تواند هویت و زیبایی‌شناسی یک اثر معماری را شکل دهد و بیانگر سبک و دوره تاریخی آن باشد. بنابراین، ستون‌ها ترکیبی از کارایی سازه‌ای و ارزش زیبایی‌شناختی را در معماری مدرن و کلاسیک به نمایش می‌گذارند.