ستاره دنباله دار یک جسم آسمانی است که عمدتاً از یخ، گرد و غبار و گازهای مختلف تشکیل شده است. زمانی که این اجسام به نزدیکی خورشید می‌رسند، گرما باعث تبخیر یخ‌ها و آزاد شدن گازها می‌شود که منجر به تشکیل دم روشن و زیبای دنباله دار می‌شود.
ساختار ستاره دنباله دار
هسته: بخش مرکزی دنباله دار که از یخ و سنگ تشکیل شده است. اندازه هسته می‌تواند از چند کیلومتر تا چند ده کیلومتر متغیر باشد.
هاله: لایه‌ای از گاز و گرد و غبار که دور هسته را می‌پوشاند و هنگام نزدیک شدن به خورشید تشکیل می‌شود.
دم: بخشی که به سمت دور از خورشید کشیده می‌شود و به دلیل فشار باد خورشیدی و تابش نور خورشید، شکل می‌گیرد. دم دنباله دار بسیار طولانی است و می‌تواند به چند میلیون کیلومتر برسد.
دنباله دارهای معروف
هالی: یکی از معروف‌ترین و شناخته‌شده‌ترین دنباله دارها است که آخرین بار در سال 1986 به نزدیکی زمین رسید و پیش‌بینی می‌شود در سال 2061 دوباره قابل مشاهده باشد.
NEOWISE: این ستاره دنباله دار در سال 2020 به شدت مورد توجه قرار گرفت و به راحتی با چشم غیرمسلح قابل مشاهده بود.
