حضرت مریم

حضرت مریم (سلام‌الله علیها) یکی از شخصیت‌های مهم و محترم در تاریخ دین‌های ابراهیمی، به ویژه در اسلام و مسیحیت است. او دختر حضرت عمران و حضرت حنه بود و به عنوان یک زن پارسا و پاکدامن شناخته می‌شود. مریم به خاطر تولد معجزه‌آسا و بدون پدر حضرت عیسی (علیه‌السلام) مشهور است.

در قرآن کریم، مریم به عنوان زنی که به خداوند ایمان دارد و به عبادت و دعا مشغول است، توصیف شده است. او در زمان بارداری با مشکلات زیادی مواجه شد، اما با ایمان و اعتماد به خداوند، این دوران را پشت سر گذاشت. تولد حضرت عیسی (علیه‌السلام) به صورت معجزه‌آسا و بدون دخالت انسانی، نشانه‌ای از قدرت الهی و رحمت خداوند بود.

حضرت مریم در تاریخ ادیان به عنوان نمادی از ایمان، پاکدامنی و فداکاری شناخته می‌شود و مورد احترام و محبت بسیاری از پیروان ادیان مختلف قرار دارد. در قرآن، سوره‌ای به نام مریم به او اختصاص یافته است که داستان زندگی و مقام او را به تصویر می‌کشد.

تصویر معنی حضرت مریم

دانشنامه اسلامی

[ویکی اهل البیت] حضرت مریم مادر حضرت عیسی علیه السلام است که به معجزه الهی و بدون شوهر او را باردار شد. مریم تنها زنی است که نام او در قرآن آمده است.
مریم بنت عمران بن ماثان بن سلیمان بن داود بن إیشا بن یهوذا بن یعقوب بن إسحاق بن إبراهیم الخلیل می باشد. عمران پدر مریم غیر از عمران پدر موسی می باشد چون نسب عمران پدر حضرت موسی علیه السلام، عمران بن یصهر بن فاهث بن لاوی بن یعقوب بن إسحاق بن إبراهیم می باشد.
اصولا در قرآن کریم جز مریم نام هیچ زنی برده نشده و نامش سی و چهار بار در کلام الله مجید ذکر شده است. که البته در غالب موارد به هنگام نام بردن عیسی علیه السلام با نام عیسی بن مریم می باشد. از جمله مواردی که نام مریم به تنهایی برده شده است آیات زیر است:
جریان ولادت حضرت مریم در سوره آل عمران آیه 35 چنین آمده است: «إِذْ قَالَتِ امْرَأَةُ عِمْرَانَ رَبِّ إِنِّی نَذَرْتُ لَکَ مَا فِی بَطْنِی مُحَرَّرًا فَتَقَبَّلْ مِنِّی إِنَّکَ أَنتَ السَّمِیعُ الْعَلِیمُ». یاد کن زمانی را که زن عمران گفت: پروردگارا! بدرستی که من نذر کردم برای تو که این طفلی که در شکم دارم محرر (خادم بیت المقدس) باشد پس از من قبول فرما محققا تو سمیعی و عالمی به آنچه نذر کردم و قرارداد نمودم.
محرر به معنی حر یعنی آزاد، اشاره به این که هیچ شغلی نداشته باشد و ممحض بر عبادت باشد در مسجد که بیت المقدس است و تنظیفات مسجد بر عهده او باشد.
به نظر علامه طباطبائی ره نامگذاری مریم نیز خود به خاطر نذر مادر او بوده است:
در تفسیر قمی «تفسیر قمی ج 1 ص 101» در ذیل آیه: "إِذْ قالَتِ امْرَأَتُ عِمْرانَ..." از امام صادق علیه السلام روایت آمده که فرمود: خدای تعالی به عمران وحی کرد که من فرزندی به تو خواهم بخشید، پسری تام الخلقة، و پر برکت که افراد کور مادرزاد و مبتلا به مرض برص را شفا می دهد و به اذن خدا مردگان را زنده می کند و من او را رسولی برای بنی اسرائیل قرار می دهم.
عمران این جریان را با همسرش حنه در میان گذاشت و حنه همان مادر مریم است، همین که مریم را حامله شد پیش خود خیال کرد که حملش پسر است و وقتی آن را دختر زایید عرضه داشت: "پروردگارا من او را دختر آوردم و معلوم است که پسر چون دختر نیست و دختر نمی تواند پیغمبر شود".

جملاتی از کلمه حضرت مریم

در تهران، در رادیو تلویزیون ملی ایران و مطبوعات سراسری به نویسندگی، تهیه کنندگی و گویندگی پرداخت. از فعالیت‌های اجتماعی او در جامعه آشوری‌ها، حضور سه دوره به عنوان رئیس در انجمن اولیا و مربیان مجتمع آموزشی حضرت مریم، دو دوره رئیس در انجمن آشوری‌های تهران است.

مهارت در طبیعت نگاری و سایه پردازی ملایم چهره هااز ویژگی‌های نقاشی‌های وی می‌باشد و در واقع سبک کاری او پلی میان سبک کریم خانی و سبک ناصری بود. بیشتر آثاری که از وی به جای مانده مربوط به سال‌های ۱۱۹۰ تا ۱۲۳۶ خورشیدی می‌باشد. وی به تقلید از نقاشان اروپایی در طرح‌هایش از چهره حضرت عیسی و حضرت مریم استفاده می‌کرد، از اینرو برخی سبک کاری اش را فرنگی سازی دانسته‌اند.