جمع‌گرا و فردگرا دو رویکرد متفاوت در نگرش به زندگی و جامعه هستند.
جمع‌گرا (Collectivism):
در این رویکرد، اهمیت بیشتری به گروه و جامعه داده می‌شود تا به فرد.
افراد به عنوان بخشی از یک کل بزرگ‌تر دیده می‌شوند و منافع گروه بر منافع فردی ترجیح داده می‌شود.
ارزش‌هایی مانند همکاری، همبستگی و مسئولیت اجتماعی در این فرهنگ‌ها برجسته‌تر است.
مثال‌هایی از جوامع جمع‌گرا شامل کشورهای آسیایی مانند چین و ژاپن هستند.
فردگرا (Individualism):
در این رویکرد، فرد و حقوق او در مرکز توجه قرار دارد.
افراد به عنوان موجودات مستقل و خودمختار دیده می‌شوند و آزادی و انتخاب شخصی اهمیت زیادی دارد.
ارزش‌هایی مانند خودکفایی، رقابت و تحقق فردی در این فرهنگ‌ها بیشتر مورد توجه است.
کشورهای غربی مانند ایالات متحده و کشورهای اروپایی معمولاً نمونه‌هایی از جوامع فردگرا هستند.
به طور کلی، جمع‌گرایی بر همکاری و همبستگی تأکید دارد، در حالی که فردگرایی بر استقلال و خودمختاری تأکید می‌کند.
- نظریه مناقشۀ حیثیتی- اعضای فرهنگ‌های جمع‌گرا و با زمینۀ بالا که نگران آبروی خود هستند، به مدیریت نزاع با دیگری از طریق طفره‌روی، بزرگواری یا مصالحه می‌پردازند. افراد متعلق به فرهنگ‌های فردگرا و با زمینه پایین با سلطه یا از طریق حل مسئله به مدیریت منازعه می‌پردازند.
مفهوم‌بندی‌های مشترکی از صفاتی وجود دارند که فرهنگ‌های جمع‌گرا و فردگرا را تعریف می‌کنند. عملیاتی‌کردن ادراک هویت‌های فرهنگی در این قالب صورت می‌گیرد که فرهنگ‌ها ایستا و همگن باشند؛ هنگامی که در واقع فرهنگ‌ها در داخل کشورها ماهیتی چندقومیتی داشته و افراد در این زمینه که چگونه تفاوت‌های فرهنگی را درونی ساخته و بروز می‌دهند، از یکدیگر متفاوت‌اند.
اغلب پنداشته می‌شود آنچه در یک فرهنگ صادق است برای تک تکِ افرادِ درون آن فرهنگ نیز درست می‌باشد. به عبارتِ دیگر افراد درونِ یک فرهنگِ فردگرا، همگی فردگرا بوده (فرد محوری) و آن‌هایی که در فرهنگِ جمع‌گرا زندگی می‌کنند همگی جمع‌گرا هستند (جمع محوری). باید گفت که این دیدگاه همیشه صحیح نیست.
قبیله آرواکی در کنار قبیله واکائی از نوعی ساختار اجتماعی جمع‌گرایانه بهره می‌بردند که هر یک را قادر می‌ساخت تا با موفقیت از مناطق زراعی برای کشاورزی و چمن زار برای دامداری در فلات غربی بهره‌برداری کنند. شواهد باستان‌شناسی نیز همین موضوع را اثبات می‌کند که آرواکی‌ها عمدتاً دامپرور و عشایر بوده‌اند که در چراگاه‌های دره ابرو عمدتاً به دامپروری می‌پرداختند.
اجتماعی‌گری درجه‌ای است که افراد در یک جمعیت جانوران میل به پیوند در گروه‌های اجتماعی (جمع‌گرایی) دارند و جامعه همکار را تشکیل می‌دهند.
