آذرشُست ریشه در زبان فارسی دارد و از دو بخش آذر و شُست تشکیل شده است. آذر به معنای آتش، روشنایی و گرما است و در فرهنگ ایرانی نمادی از پاکی، تقدس و تحول به شمار می‌رود. شُست (به ضم شین) نیز به معنای شسته شده، پاکیزه و تطهیر شده است. بنابراین، ترکیب این دو واژه، نامی را می‌سازد که به معنای پاک شده در آتش، تطهیر شده با آتش یا روشن شده با آتش است. همچنین، معنای دیگری برای شُست وجود دارد و آن پنبه کوهی است که نوعی گیاه با خواص دارویی است.
آذرشُست نه تنها از نظر لغوی زیباست، بلکه دارای بار معنایی عمیقی نیز هست. آتش در فرهنگ ایرانی همواره به عنوان عنصری پاک‌کننده و تطهیرکننده مورد احترام بوده است. این نام، تداعی‌گر فردی است که از ناخالصی‌ها پاک شده، به روشنایی و کمال رسیده است. همچنین، اشاره به پنبه کوهی می‌تواند نشان‌دهنده آرامش، لطافت و خاصیت درمانی باشد. انتخاب این نام برای فرزند، آرزوی داشتن فردی پاک‌سرشت، روشن‌ضمیر و دارای روحیه متعالی را نشان می‌دهد.