آدنوویروس‌ها دسته‌ای از ویروس‌های DNA دار هستند که به دلیل توانایی‌شان در ایجاد طیف وسیعی از بیماری‌ها، از عفونت‌های تنفسی گرفته تا التهاب ملتحمه شناخته شده‌اند. این ویروس‌ها به دلیل ساختار ژنتیکی پایدار و توانایی بقا در شرایط محیطی مختلف، به راحتی منتشر می‌شوند و می‌توانند انسان‌ها و حیوانات را آلوده کنند. نام آدنو از کلمه یونانی aden به معنی غده گرفته شده است، زیرا این ویروس‌ها برای اولین بار از لوزه‌های انسانی جدا شدند.
بیش از 50 سروتیپ مختلف آن شناخته شده است که هر کدام می‌توانند بیماری‌های متفاوتی را ایجاد کنند. برخی از شایع‌ترین بیماری‌های ناشی از آدنوویروس شامل سرماخوردگی، برونشیت، پنومونی (ذات‌الریه) و فارنژیت (التهاب حلق) هستند. همچنین، می‌توانند باعث بیماری‌هایی مانند گاستروانتریت (التهاب معده و روده)، هپاتیت (التهاب کبد) و حتی در موارد نادر، عفونت‌های سیستم عصبی مرکزی شوند. سیستم ایمنی بدن معمولاً قادر به کنترل عفونت‌های آدنوویروسی است، اما در افراد با سیستم ایمنی ضعیف، این ویروس‌ها می‌توانند منجر به بیماری‌های شدید و حتی تهدیدکننده حیات شوند.
تشخیص این نوع عفونت‌ها معمولاً از طریق آزمایش‌های آزمایشگاهی مانند PCR یا کشت ویروس از نمونه‌های بالینی انجام می‌شود. در حال حاضر، درمان خاصی برای این عفونت‌ها وجود ندارد و تمرکز بر مدیریت علائم و حمایت از بیمار است. با این حال، واکسن‌هایی برای برخی از سروتیپ‌های آن که عامل بیماری‌های جدی‌تری مانند ذات‌الریه و اسهال خونی در سربازان بودند، تولید شده است. رعایت بهداشت فردی، مانند شستن مکرر دست‌ها و پرهیز از تماس نزدیک با افراد بیمار، بهترین راه برای پیشگیری از انتشار آدنوویروس‌ها است.