آب خرابات به نوشیدنی‌ای اشاره دارد که در خرابات یا میکده‌ها مصرف می‌شود و کنایه‌ای از شراب و باده است. آب به معنای مایع یا نوشیدنی است و خرابات به مکانی اشاره دارد که در اصطلاح عرفانی، محلی برای ترک دنیا و رها شدن از قید و بندهای زندگی مادی است.
در این ترکیب، آب خرابات به معنای نوشیدنی‌ای است که در چنین مکان‌هایی مصرف می‌شود؛ یعنی نوشیدنی که باعث مستی، شادی و رهایی از غم و اندوه دنیوی می‌شود. این اصطلاح کنایه از شراب است، به ویژه شرابی که در میکده‌ها (شراب‌فروشی‌ها یا میخانه‌ها) عرضه می‌شود و به عنوان نمادی از آزادی، شور زندگی، و گاه معرفت عرفانی شناخته می‌شود.
در ادبیات فارسی، آب خرابات به طور معمول به شراب یا باده‌ای اشاره دارد که در میکده‌ها سرو می‌شود و باعث ایجاد حالت مستی و وجد در نوشندگان می‌گردد. این اصطلاح علاوه بر معنای ظاهری، بار معنایی نمادین و عرفانی نیز دارد. شراب در عرفان به عنوان نمادی از عشق الهی و وجد معنوی تعبیر می‌شود که انسان را از خودبی‌خود کرده و به حالتی از اتصال و قرب الهی می‌رساند.
