گریواره

لغت نامه دهخدا

گریواره. [ گ ِ ری رَ / رِ ] ( اِ مرکب ) مرکب از: گری = گردن + واره = پسوند نسبت و اتصاف. رجوع شود به فرهنگ رشیدی. یا از گریو = گردن + واره = پسوند با حذف یک واو. ( فرهنگ نظام )، جمعاً لایق گردن. ( حاشیه برهان چ معین ). برهان قاطع و آنندراج به ازای معجمه آورده اندولی صحیح آن گریواره به رای مهمله است :
ز بژم مخنقه ای یافت شاخ گل منظوم
چو باد کرد گریواره شجر منثور.اثیرالدین اخسیکتی ( شیدی ).رجوع به گریوازه شود.

فرهنگ عمید

گردن بند، قلاده.
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
استخاره کن استخاره کن فال ای چینگ فال ای چینگ فال شمع فال شمع فال تاروت فال تاروت