لغت نامه دهخدا تاواتاو. ( اِ مرکب ) قدرت و قوت و توانایی. ( برهان ) ( فرهنگ رشیدی ) ( فرهنگ جهانگیری ) ( ناظم الاطباء ). محمد معین در حاشیه برهان آرد: از «تاو» + «ا» ( واسطه ) + «تاو» = تاواتا. رجوع به تاواتا شود.
