لغت نامه دهخدا پویانیدن. [ دَ ] ( مص ) به پویه بردن. اِخباب : اَخب فَرَسه ُ؛ پویانید اسب را. ( منتهی الارب ). ایجاف ؛ پویانیدن ستور. ارتاک ؛ پویانیدن شتر. ( تاج المصادر ).
