معنی میلاوه | لغت یاب

لغت نامه دهخدا

میلاوه. [ وَ / وِ ] ( اِ مرکب ) شاگردانه و پولی که علاوه بر مزد استاد به شاگرد می دهند. ( ناظم الاطباء ). میلاویه. شاگردانه بود. ( فرهنگ اوبهی ) ( لغت فرس اسدی ) ( صحاح الفرس ). شاگردانه یعنی اجرتی که به شاگرد دهند. ( انجمن آرا ) ( آنندراج ). به معنی شاگردانه است و آن دو سه پولی بود که بعداز اجرت استاد به شاگرد دهند. ( برهان ) :
ای مسلمانان میلاوه که دارد بازا
بجز آن کس که بود سفله دل و غمازا.ابوالعباس ( از صحاح الفرس ).و رجوع به میلاو و میلاویه شود. || نوید و بشارت و مژدگانی. ( از برهان ) ( ناظم الاطباء ). مژدگانی بود. ( صحاح الفرس ).