بختور

لغت نامه دهخدا

بختور. [ ب ُ / ب َ ] ( اِ ) بختو. رعد. ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( برهان قاطع ). غرنده مثل ابر. ( شرفنامه منیری ) :
عاجز شود ز اشک دو چشم و غریو من
ابر بهارگاهی و بختور در مطیر .رودکی.|| شیر درنده. ( ناظم الاطباء ).، بخت ور. [ ب َ وَ ] ( ص مرکب ) ( از: بخت + ور ) بختیار. دولتمند. بختاور. ( آنندراج ) . صاحب بخت. ( برهان قاطع ). مقبل. ( ناظم الاطباء ). مُطعم. ( منتهی الارب ). خوش بخت. سعید. بخت مند. دولتی. حظی. مرزوق :
آنکه ترازوی سخن سخته کرد
بختوران را به سخن پخته کرد.نظامی.تخت بر آن سر که برو پای تست
بختور آن دل که درو جای تست.نظامی.بختور از طالع جوزا برآی
جوز شکن آنگه و بخت آزمای.نظامی.گر بختوری مراد خود خواهی یافت
ور بخت بدی سزای خود خواهی دید.سعدی ( صاحبیه ).جوانان شایسته بخت ور
ز گفتار پیران نپیچند سر.سعدی.هو یکسب المعدوم ؛ یعنی او بختور است که میرسد چیزی را که دیگران محرومند از آن. ( منتهی الارب ).

فرهنگ معین

(بَ وَ ) (ص . ) خوشبخت ، بختیار.

فرهنگ عمید

صاحب بخت و دولت، خوشبخت، بختیار: آن که ترازوی سخن سخته کرد / بختوران را به سخن پخته کرد (نظامی۱: ۲۲ ).

فرهنگ فارسی

صاحب بخت و دولت، خوشبخت، بختیار
( صفت ) دارای بخت صاحب بخت و دولت بختیار خوش اقبال .
بختیار دولتمند .

فرهنگ اسم ها

اسم: بختور (دختر) (کردی) (تلفظ: bakhtvar) (فارسی: بختور) (انگلیسی: bakhtvar)
معنی: بهروز، کامران، دارای روزگار خوش، دارای روزگار خوش ( نگارش کردی

ویکی واژه

خوشبخت، بختیار.
.
است با بار ادبی و به معنای سعادتمند و با آینده روشن و پر از امید.
بختوری یا به خته وه ری مصدر این صفت می باشد و به معنای سعادتمندی و عاقبت به خیری در زندگی است.
مثال کُردی: موهه ندس سروش و موهه ندس سپهر به خته وه ر ، دوو بِرای کورد له شاری کرماشانن.