معنی ابو مسلمیه

دانشنامه آزاد فارسی

ابومُسلِمیِه
(یا: مسلمیه) پیروان ابومسلم خراسانی و قائلان به رجعت و بازگشت او، از فرق حلولیه. اینان معتقد به امامت ابومسلم و متأثر از افکار و عقایدِ تناسخیِ او بودند و می گفتند ابومسلم نمرده، بلکه زنده و جاودان است و روزی ظهور خواهد کرد. ابومسلمیه انجام هر کاری را روا می دانستند و همۀ واجبات را فرومی گذاشتند و ایمان در نظر آنان فقط شناختن امام بود. گروهی از ابومسلمیه را خرم دینیه یا خرم دینان نامیده اند.

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] شناخت و بررسی فرق منقرض شده از جهت تاریخی و اجتماعی اهمیت دارد. آسیب های اجتماعی در دوران های مختلف تکرار می شود و به همین دلیل فرق نوظهور امروزی بازتابی از فرق گذشته را به نمایش می گذارد. ابومسلمیه به عنوان یک فرقه ای که در تاریخ تنها یادی از اوست، به همراه شخصیت اصلی این فرقه در این مقاله مورد بررسی قرار می گیرد.
مهمترین شخصیتی که جریان بنی عباس را بر جامعه اسلامی تحمیل نمود فردی به نام عبدالرحمن بن مسلم، معروف به ابومسلم خراسانی است. وی با توجه به ارتباطش با افرادی چون ابو موسی سراج، بکیر بن ماهان، عمران بن اسماعیل طائی که همگی از سرکردگان و حامیان بنی عباس هستند، یک شخصیت کامل عباسی دارد و این ادعا وقتی بیشتر جلوه می کند که او در یک خانواده از دوستان بنی عباس پرورش یافته است. خانه عیسی بن معقل عجلی در کوفه، محل رشد ابومسلم بوده و او با کمک این فرد به رهبر بنی العباس یعنی ابراهیم بن محمد بن علی بن عبدالله بن عباس معرفی می شود و او ابومسلم را به خدمت خویش بر می گزیند و اینگونه ابومسلم به مبلغ عباسیان در خراسان تبدیل می شود.
خبردادن امیرالمومنین علیه السّلام به نبرد ابومسلم با شامیان
در جنگ صفین، وقتی لشگر معاویه طرف راست لشگر عراق را شکست داد، مالک اشتر در تلاش برای جلوگیری از گسیخته شدن سپاه بود که ناگهان از امیرالمومنین (علیه السّلام) شنید که سه مرتبه فرمود: ای ابومسلم، ایشان را بگیر. مالک که به منظور حضرت پی نبرده بود، گمان کرد که منظور ایشان ابومسلم خولانی از سرکردگان سپاه معاویه است. به همین دلیل به ایشان عرض کرد: مگر ابومسلم از سپاهیان شام نیست. آن حضرت فرمود: منظورم ابومسلم خولانی نیست؛ بلکه منظور من مردی است که از ناحیه مشرق ظهور می کند و خداوند به وسیله او اهل شام را نابود می کند و حکومت را از ایشان بازمی گیرد. این خبر از امیرالمومنین علی (علیه السّلام) محقق شد ولی تایید حقانیتی از این خبر، برای ابومسلم نیست؛ چرا که حکومت عباسیان مانند امویان مشرعیت نداشته و واضح است که هر اخباری از جنگ های آینده دلیل برحقانیت یکی از طرفین نیست.
ابومسلم و اهل بیت علیه السّلام
با در نظر گرفتن رفتار ابومسلم با بنی عباس می توان وی را از مخالفین اهل بیت (علیه السّلام) معرفی کرد. وی از سرداران موثر برای تحکیم قدرت بنی العباس می باشد و در این راه از هیچ کوششی فروگذار نبود. وی همچنین با شریک بن شیخ المهری در بخارا که حق خلافت را برای فرزندان علی (علیه السّلام) می دانست، جنگید و سپاهی به فرماندهی زیاد بن صالح خزاعی را برای سرکوب ایشان فرستاد. بعد از مرگ ابوالعباس سفاح، اولین خلیفه عباسی، آشوب ها و مدعیان خلافت عباسی با تلاش ابومسلم سرکوب شد و حکومت منصور عباسی تقویت شد و این در حالی است که وی سال آخر عمر خود را می گذراند. بنابراین وی تا پایان عمر خویش به دستگاه خلافت عباسی خدمت نمود گرچه در طول خدمت خویش از اعمال خود سرانه ای چون قتل ابوسلمه و سلیمان بن شریک که از حامیان عباسیان بودند، دریغ نکرد و به همین دلیل مورد غضب منصور خلیفه دوم عباسی واقع شد و در پی آن دستور قتلش صادر گشت و با حیله کشته شد. همچنین وی بعد از مرگ ابراهیم عباسی نامه ای به امام صادق (علیه السّلام) و عبدالله بن الحسن داد و هریک را به خلافت دعوت نمود اما امام صادق (علیه السّلام) نامه وی را آتش زد و فرمود همین کار جواب نامه است.
خراسان مرکز انقلاب
...