گزارا

لغت نامه دهخدا

گزارا. [ گ ُ ] ( نف ) اداکننده سخن. ( برهان ) ( آنندراج ). رجوع به گزاردن شود.

فرهنگ عمید

گزارنده، طرح کننده، طراح: گزارای نقش گزارش پذیر / که نقش از گزارش ندارد گزیر (نظامی۵: ۷۸۳ ).

فرهنگ فارسی

( صفت ) ۱ - گزارنده . ۲ - طرح کننده طراح : گزارای نقش گزارش پذیر که نقش از گزارش ندارد گریز . ( نظامی سروری )