لغت نامه دهخدا پخچیده. [ پ َ دَ / دِ ] ( ن مف ) پهن. کوفته شده. پخش و برابر با زمین شده. پخچوده. پهن شده. پهن گردیده : تیغت تن کوهسار انجیده گرزت سر روزگار پخچیده.سراج الدین راجی.
