معنی هرگ | لغت یاب

لغت نامه دهخدا

هرگ. [ هَُ ] ( ص ) احمق و بی عقل. ( برهان ) ( جهانگیری ). || مبهوت. ( برهان ) ( جهانگیری ). مؤلف سراج آن را مصحف هزک و هزک را مخفف هزاک دانسته است. ( از حاشیه برهان چ معین ، از نظام ).

فرهنگ فارسی

هرکس هرشخص : (( از آن مخذولان هرکه پدید آمد ناچیزشد. ) ) توضیح گاه ضیمروفعل آن مفرد آیدو گاه جمع . یاهرکه را (هرکرا ) . هرکه (درحالت مفعولی ) : ((هرکرا خلافت روی زمین سیرنگرداند ازضیاع یتیمان هم سیرنگردد. ) )
احمق و بی عقل مبهوت