معنی متأوب | لغت یاب

متأوب

لغت نامه دهخدا

متأوب. [ م ُ ت َ ءَوْ وَ ] ( ع مص ) مصدر میمی است از «تأوب » که به معنی آمدن به شب باشد. ( آنندراج ) ( از منتهی الارب ). تأوبه متأوباً؛ به شب آمد او را. ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). || ( اِ ) موضع آمدن به شب. ( ناظم الاطباء ).
متأوب. [ م ُ ت َ ءَوْ وِ ] ( ع ص ) به شب آینده. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). بر شب آینده. ( ناظم الاطباء ). و رجوع به تأوب شود. || آینده برای جستجوی آب. ( ناظم الاطباء ).