غوشاد

لغت نامه دهخدا

غوشاد. ( اِ ) جایگاه گاوان و گوسفندان. ( فرهنگ اسدی ) ( از صحاح الفرس ). جای خوابیدن گاوان و گوسفندان. ( برهان قاطع ). چاردیوار را گویند که شب هنگام گاوان و گوسفندان و شتران و امثال آن در آنجا باشند. ( فرهنگ جهانگیری ). غوشا. آغل. شبگاه. شب غازه. زاغه :
سبوح و مزکت بهمان گرفت و دیزه فلان
و ما چو گاوان گرد آمده به غوشادا.ابوالعباس ( از فرهنگ اسدی ).ز بأس پاس تو اندر کنام شیر و پلنگ
کند شبان به شبان از پی گله غوشاد.شمس فخری ( از آنندراج ) ( جهانگیری ).|| سرگین سایر حیوانات. بفتح اول نیز آمده است. سرگین حیوانات. غوشا. || جای فرودآمدن کاروان. قافله گاه. ( از برهان قاطع ). || جایگاه دیوان و جنیان. ( اداة الفضلاء ) ( برهان قاطع ) ( ناظم الاطباء ). || درخت بلند. ( برهان قاطع ) ( اداة الفضلاء ).

فرهنگ معین

(اِ. ) = غوشا: ۱ - جای فرود آمدن کاروان . ۲ - قافله گاه .

فرهنگ عمید

جایی که شب ها گلۀ گاو و گوسفند در آن به سر ببرند، شبغاره.

ویکی واژه

غوشا:
جای فرود آمدن کاروان.
قافله گاه.