سرفیدن

لغت نامه دهخدا

سرفیدن. [ س ُ دَ ] ( مص ) سرفه کردن یعنی آواز گلو که عرب آن را سعال خوانند. ( آنندراج ).سعال. ( منتهی الارب ). سلفیدن. ( زمخشری ) :
ریختند از سر حمدان به تو در چندان ماست
که بسرفی ز گلوی تو زند بوی پنیر.سوزنی.|| در تداول عوام ، به اکراه چیزی بخشیدن. ( یادداشت مؤلف ).