حرف مستعلی. [ ح َ ف ِ م ُ ت َ ] ( ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) حرفی که هنگام تلفظ آن زبان از جای خویش به بالا گراید، پس اگر آن اندازه بالا رود که به حنک منطبق شود مطبق نامیده شود و اگر کمتر بالا رود فقط مستعلی نامیده شود. حرفهای مستعلی اضافه بر چهار حرف مستعلی منطبق ص. ض. ط. ظ، شامل حرفهای خ. غ. ق میباشد، که زبان در هنگام تلفظ به آنهابالا می آید، اما با حنک منطبق نشود، و آنها را مستعلی غیرمنطبق نامند. پس مستعلی اعم از مطبق است ، هر مطبق مستعلی باشد نه بعکس. در برابر حرف منخفض که هنگام تلفظ زبان بالا نیاید. ( از کشاف اصطلاحات الفنون ).
فرهنگ فارسی
حرفی که هنگام تلفظ آن زبان از جای خویش به بالا گراید
