دانشنامه اسلامی
چنانچه از این شرح بر نهج البلاغه بر می آید، از سه شرح منهاج البراعه راوندی و معارج نهج البلاغه و شرح وبری گرفته و عبارت های این ها را جای جای آورده است و خود هم بندهایی در شرح افزوده است.
در آغاز شش بیت عربی در ستایش نهج البلاغه آورده و پس از خطبه بحثی است، در اقسام البلاغه و احکام ها، سپس چهارده نوع از صنایع بدیعی از منهاج البراعه نقل شده است. آنگاه شرح آغاز می شود.
پیش از شرح خبری از زین الفتی عاصمی آمده و یاد شده از سلوه الشیعه امام سعید معین الدین مسعود بن علی صوابی بیهقی که ایمان ابوطالب را در آن ثابت نموده است. و نیز در آن از علامه زمخشری و شیخ مفید در ارشاد و سد مرتضی، از نجوم و ستاره شناسی هم در آن خرده گیری شده است.
کیدری گذشته از علوم ادبی و تاریخ و اخبار مذهبی در فلسفه و کلام هم سرآمد بوده و در آن به بسیاری از مسایل دقیق و باریک فلسفی اشارت نموده و مشکلات نهج البلاغه را با آن حل کرده است. او در آن سخنان ابوحاتم رازی داعی اسماعیلی در کتاب الزینه و ابن سینا و غزالی در المضنون به علی غیر اهله را گواه آورده و سخنان حکما را نقل کرده است. از این مطالب آشکار می شود که دانشمندان شیعی در آن زمان ها که در اقلیت بوده اند و مورد رنج و شکنجه پیروان سنت، و به دستگاه فرمان روایی عصر راهی نداشتند، بهتر از دوران صفوی که آیین شیعی اندیشه رسمی فرمانروایان شده بود، راه درست علمی را پیمودند و گرد جمود و تعصب نمی گشتند. سنجیدن آثار آنان اگر چه مذهبی صرف هم باشد؛ مانند شروح نهج البلاغه یا تفاسیر با آثار دوران صفوی که عصر آزادی آیین شیعی، بلکه چیرگی و سیطره آن است، خود گواهی درست و راست در این مورد است. از آن آثار لطافت دقت و ربایندگی می بارد و این دسته اثر علمی خواننده را به خود نمی کشد و انحطاط علمی از آن پیداست.
