دانشنامه اسلامی
غفلت از آیات الهی، زمینه ساز رویکرد انسان به بیراهه و ترک راه رشد و کمال می باشد:... و ان یروا سبیل الرشد لایتخذوه سبیلا و ان یروا سبیل الغی یتخذوه سبیلا ذلک بانهم کذبوا بـایـتنا و کانوا عنها غـفلین. «بزودى کسانى را که در روى زمین بناحق تکبّر مى ورزند، از (ایمان به) آیات خود، منصرف مى سازم! آنها چنانند که اگر هر آیه و نشانه اى را ببینند، به آن ایمان نمى آورند؛ اگر راه هدایت را ببینند، آن را راه خود انتخاب نمى کنند؛ و اگر طریق گمراهى را ببینند، آن را راه خود انتخاب مى کنند! (همه اینها) بخاطر آن است که آیات ما را تکذیب کردند، و از آن غافل بودند».
اعراف/سوره۷، آیه۱۴۶.
غفلت از یاد خدا، خارج کننده انسان از حد اعتدال می باشد:... و لاتطع من اغفلنا قلبه عن ذکرنا و اتبع هویه و کان امره فرطا. «با کسانى باش که پروردگار خود را صبح و عصر مى خوانند، و تنها رضاى او را مى طلبند! و هرگز بخاطر زیورهاى دنیا، چشمان خود را از آنها برمگیر! و از کسانى که قلبشان را از یاد خود غافل ساختیم اطاعت مکن! همانها که از هوای نفس پیروى کردند، و کارهایشان افراطى است » (بنابراین که «و کان امره فرطا»، بر اثر غفلت باشد، برداشت قابل استفاده است.
کهف/سوره۱۸، آیه۲۸.
۱. ↑ اعراف/سوره۷، آیه۱۴۶.
...
