دانشنامه اسلامی
کنیه او را ابوالعباس نیز گفته اند.
ابن قاضی مکناسی احمد، دُرّة الحجال فی اسماء الرجال، ج۱، ص۸۶، به کوشش محمد احمدی ابوالنور، قاهره، ۱۳۹۱ق /۱۹۷۱م.
ابن خاتمه بیش تر عمر خود را در زادگاهش المریه گذراند. ادبیات را از استادان نامبردار روزگار خود فراگرفت تا خود استاد شاگردانی صاحب نام شد. او به تعلیم ادب و لغت در مسجد جامع المریه و بعدها در مدرسه یوسفیه غرناطه اشتغال داشت و به نوشتن عقدنامه و اسناد معاملات و مانند آن و نیز نوشتن نامه ها از جانب امرای شهر می پرداخت.خوش بیان، خوش رو و خوش رفتار بود. او در جمع آوری اشعار دیگران می کوشید و خود شعر بسیار می سرود.
دایه محمد رضوان، مقدمة دیوان، ج۱، ص۱۲.
ابن خطیب، از شاگردان و نزدیکان ابن خاتمه، وی را بسیار ستوده و از او به عنوان یکی از نیکان اندلس یاد کرده است.
ابن خطیب محمد، الاحاطة، ج۱، ص۲۴۸، به کوشش محمد عبدالله عنان، قاهره، ۱۳۷۵ق /۱۹۵۵م.
...
