کندزبان

لغت نامه دهخدا

کندزبان. [ ک ُ زَ ] ( ص مرکب ) کسی که زبانش به هنگام سخن گفتن کند باشد. الکن. ( فرهنگ فارسی معین ) :
کسی که ژاژ دراید به درگهی نشود
که چرب گویان آنجا شوند کندزبان.فرخی ( دیوان ص 329 ).

فرهنگ عمید

کسی که در سخن گفتن کند باشد یا زبانش بگیرد، الکن.

فرهنگ فارسی

( صفت ) کسی که زبانش بهنگام سخن گفتن کند باشد الکن .