چاشکدان

لغت نامه دهخدا

چاشکدان. [ ش َ ] ( اِ مرکب ) چاشتدان. ظرفی باشد که نان و طعام در آن گذارند. ناندان. ( برهان ). ظرف و سفره ای که طعام روز را در آن گذارند و به وقت چاشت بکار برند. ( فرهنگ ناصری ). چاشدان. ( آنندراج ) :
ای چاشکدانت چرخ ازرق
وی شادروانت چرخ اطلس.جمال الدین عبدالرزاق ( از فرهنگ ناصری ).|| صندوقچه زنان را نیز گفته اند. ( برهان ). و رجوع به چاشدان و چاشتدان شود.

فرهنگ عمید

= چاشدان
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال شمع فال شمع فال پی ام سی فال پی ام سی فال رابطه فال رابطه فال شیخ بهایی فال شیخ بهایی