پهین

لغت نامه دهخدا

پهین. [ پ َ ] ( ص ) فراخ و گشاده. ( آنندراج ).
پهین. [ پ ِ ] ( ص نسبی ) از پیه. آلوده به پیه.

فرهنگ معین

(پَ ) (ص . ) فراخ ، گشاده .

فرهنگ عمید

۱. تهیه شده از پیه.
۲. آلوده به پیه.

فرهنگ فارسی

پیه، آلوده به پیه
( صفت ) از پیه آلوده به پیه .
په از پیه

ویکی واژه

فراخ، گشاده.