پشتاره

لغت نامه دهخدا

پشتاره. [ پ ُ رَ / رِ ] ( اِ مرکب ) مخفف پشتواره است و آن مقداری باشد از هر چیز که به پشت توان برداشت. ( برهان قاطع ). پشتوار. ( فرهنگ شعوری ). پشت باره. کوله بار. بسته که به پشت توان کشید. بار. حمل : اِبالةو اُبالة؛ پشتاره کلان از هیزم. بُله ؛پشتاره ای کلان از هیزم. ضبرالکتب ؛ پشتاره کرد و یک جای کرد کتابها را. ( منتهی الارب ). || پشتیبان. پشتیوان.

فرهنگ معین

(پُ رَ ) (اِ. ) نک پشتواره .

فرهنگ عمید

= پشتواره

فرهنگ فارسی

پشتواره
۱- ( اسم ) پشتواره ۲- ( صفت ) پشتیبان

ویکی واژه

نک پشتواره.
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال رابطه فال رابطه فال تک نیت فال تک نیت فال ای چینگ فال ای چینگ فال نوستراداموس فال نوستراداموس