پزاوه. [پ َ وَ / وِ ] ( اِ ) پژاوه. داش و کوره را گویند که در آن ظروف سفالین و خشت و گچ و آهک پزند. ( برهان قاطع ). آوه. و عوام آنرا پجاوه گویند. ( غیاث اللغات ).
فرهنگ معین
(پَ وَ ) (اِ. ) کوره که در آن ظروف سفالین و آجر و آهک را حرارت دهند.
فرهنگ عمید
جایی که ظرف های سفالی یا آجر و آهک را در آن حرارت می دهند تا پخته شود، کوره، داش.
