دانشنامه اسلامی
قرآن ، درباره شکل و چگونگی بنای آسمان ها تعبیرهای گوناگونی دارد. در یک جا آن را سقف برافراشته دانسته: «وَالسَّقفِ المَرفُوعِ» و در یک آیه ، تعبیر رفع (برافراشتن آسمان ها) آمده: «اللّهُ الَّذِی رَفعَ السَّموتِ...» و یک جا، رفع را در مورد سقف آسمان به کار برده است: «رَفعَ سَمکَها فَسَوّها = سقف آن را برافراشت و آن را منظم ساخت».
← مقصود از برافراشتن آسمان
«وَ السَّماءِ ذاتِ الحُبُکِ».
← معنای حُبُک در لغت
«وَ السَّماءِ ذاتِ الرَّجعِ = قسم به آسمان پر باران.»
بیش تر مفسّران ، «رجع» را به باران تفسیر کرده اند؛ زیرا به شکل بخار از دریا به آسمان می رود و دوباره از آن جا به زمین باز می گردد.
مؤیّد این نظر، سیاق آیه بعدی است: «وَ الأرضِ ذاتِ الصَّدع = قسم به زمین پر شکاف» که با قسم به آسمان پر باران مناسب است.
برخی «رجع» را به حرکت، رفت و برگشت و جابه جایی ستارگان، خورشید و ماه تفسیر کرده اند و قرطبی آن را به معنای نفع، نقل کرده است. فرشتگان را نیز رجع آسمان دانسته اند؛ چون به زمین می آیند و با اعمال بندگان به آسمان باز می گردند.
ذاتِ بروج
...
