هکهک

لغت نامه دهخدا

هکهک. [ هَُ هَُ ] ( اِ صوت )آواز گریه که در گلو باشد. ( انجمن آرا ) :
صوفیا قرّابه از می هکهک گریه گشاد
گریه ٔخونین او در سجده گاه او ببین.امیرخسرو.رجوع به هق هق شود.

فرهنگ معین

(هَ هَ ) (اِ. ) ۱ - سکسکه . ۲ - هق هق گریه .

فرهنگ عمید

۱. سکسکه.
۲. صدای گریه که در گلو افتد.

فرهنگ فارسی

(اسم ) جستن گلو فواق .توضیح سکسکه
آواز گریه که در گلو باشد

ویکی واژه

سکسکه.
هق هق گریه.