هفت کول

لغت نامه دهخدا

هفت کول. [ هََ ] ( اِ مرکب ) درختچه ای است که در جنگلهای شمالی ایران تا ارتفاع 2600 گزی دیده میشود. ( یادداشت مؤلف ). فحرا. زین دار. گرمه شو. پلدخور. ( یادداشت مؤلف ).

فرهنگ فارسی

(اسم ) درختچهای ازتیر. بداغ هاکه دارای برگهای متقابل است . گلهایش دارای تقسیمات ۵ تایی ودارای آرایش دیهیم است . میوهاش ستهاست ودرحدود صدگونهازاین گیاه شناختهشده که همگی درمناطق معتدل منجمله جنگلهای شمال ایران میرویند

دانشنامه آزاد فارسی

هفت کول (wayfaring tree)
درختچهای با نام علمی Viburnum lantana، از تیرۀ آقطی. گل های آن به صورت خوشه ایو معطرند. این درختچه در خاک های آهکی می روید. هفت کول بومی اروپا، افریقای شمالی، و آسیاست و در مناطق فوقانی جنگل های شمال ایران می روید.