نوکرباب

لغت نامه دهخدا

نوکرباب. [ ن َ / نُو ک َ ] ( ص مرکب ، اِ مرکب ) از طبقه نوکر. چاکرپیشه. از نوع نوکر. ( یادداشت مؤلف ). کسی که از طبقه نوکران و خدمتگزاران باشد. ( فرهنگ فارسی معین ).
- امثال :
نوکرباب شش ماه چاق است شش ماه لاغر.
|| از نوع اعضای حکومت و دولت. ( یادداشت مؤلف ). عضو اداره دولتی. ( از فرهنگ فارسی معین ) :
بود نوکرباب کمتر حشر او محدودتر
وز جوانان اداری هر طرف محشر نبود.بهار ( از فرهنگ فارسی معین ).

فرهنگ عمید

کسی که از طبقۀ نوکران باشد.

فرهنگ فارسی

کسی که ازطبقه نوکران است
( اسم ) ۱ - کسی که از طبق. نوکران و خدمتگزاران باشد ۲ - عضو اداره ( دولتی ): (( بود نوکر باب کمتر حشر او محدود تر وز جوانان اداری هر طرف محشر نبود . ) ) ( بهار ۳۴۷ : ۲ )