{chapel} [باستان شناسی] در کلیساهای جامع و برخی کلیساهای بزرگ، مکانی خصوصی یا نیایشگاهی کوچک برخوردار از یک بَرواره یا محراب، به صورت اتاقی در داخل کلیسا یا گاه به صورت بخشی الحاقی به آن {chapel , oratory, chapelry} [باستان شناسی] 1. بنای مذهبی مستقل کوچک تر از کلیسا و دارای یک شبستان 2. مکانی ویژۀ عبادت در بعضی از اماکن عمومی نظیر بیمارستان ها، در دین مسیحی