لغت نامه دهخدا
- مهدوم ٌعلیهم ؛ زیرآواررفتگان. به آوارمردگان : فی حکم الغرقی و المهدوم علیهم. ( از یادداشتهای مؤلف ).
- مهدوم کردن ؛ منهدم کردن.
|| شیر خفته و ستبرشده. ( از منتهی الارب ) ( از آنندراج ) ( از ناظم الاطباء ).
مهدوم
- مهدوم ٌعلیهم ؛ زیرآواررفتگان. به آوارمردگان : فی حکم الغرقی و المهدوم علیهم. ( از یادداشتهای مؤلف ).
- مهدوم کردن ؛ منهدم کردن.
|| شیر خفته و ستبرشده. ( از منتهی الارب ) ( از آنندراج ) ( از ناظم الاطباء ).
