مغناطیس سپهر
دانشنامه عمومی
دانشنامه آزاد فارسی
مِغناطیس سپهر
حجمی از فضای اطراف هر سیاره که در آن میدان مغناطیسیسیاره تأثیر محسوس دارد. مغناطیس سپهر زمین، در جهت روبه خورشید، تا ۶۴هزار کیلومتر، ولی در جهت مخالف تا چند برابر این فاصلۀ شعاعی گسترش دارد. مغناطیس سپهر مشتری به قدری بزرگ است که اگر از زمین قابل مشاهده بود، تقریبا ً به گستردگی ماه بدر دیده می شد. مغناطیس سپهر متقارن نیست. گستردگی آن در طرف دور از خورشید مغناطیس دُم (دنبالۀ مغناطیسی)نامیده می شود. لبۀ بیرونی مغناطیس سپهر ایست مغناطیس (مگنتوپاز)نام دارد. فراتر از آن ناحیۀ پرتلاطمی است که غلاف مغناطیسینام دارد و باد خورشیدیدر آن جا به اطراف مغناطیس سپهر منحرف می شود. ذرات اتمی در درون مغناطیس سپهر خطوط نیروی مغناطیسی زمین را دنبال می کنند. مغناطیس سپهر دربرگیرندۀ کمربندهای تابشی وان آلناست. سیاره های دیگر نیز مغناطیس سپهرهایی دارند، اما به اندازۀ مغناطیس سپهر مشتری محسوس نیستند.
