معنی محاملی | لغت یاب

محاملی

لغت نامه دهخدا

محاملی. [ م َ م ِ ] ( ع ص نسبی ) منسوب به محمل. کسی که محمل یعنی کجاوه فروشد. ( از منتهی الارب ). منسوب به محامل یعنی سازنده محملها. ( ناظم الاطباء ). این نسبت به محملها و عمل آن است. ( از انساب سمعانی ). کجاوه فروش. ( یادداشت مرحوم دهخدا ).
محاملی. [ م َ م ِ ] ( اِخ ) حسین بن اسماعیل بن محمدالضبی ، مکنی به ابوعبداﷲ قاضی و از محدثین و ثقة و صادق و پرهیزگار بود. به سال 235 هَ. ق. متولد شد و به سال 330 هَ. ق. درگذشت. از اوست : کتاب السنن در فقه. ( ابن الندیم ). او راست اجزائی در حدیث موسوم به محاسبات ( کشف الظنون ). و رجوع به خاندان نوبختی ص 240 و تاریخ الخلفاء ص 276 و زرکلی ج 3 ص 837 و ج 1 ص 76 و 266 شود.