محاجر

لغت نامه دهخدا

محاجر. [ م َ ج ِ ] ( ع اِ ) ج ِ مِحجَر و مَحجِر. ( از منتهی الارب ). رجوع به محجر شود. || جایهای مخفی. ( ناظم الاطباء ).

فرهنگ عمید

= مَحجِر

فرهنگ فارسی

( اسم ) جمع محجر.