لغت نامه دهخدا
مه بکمند آورد سنبل تو هر نفس
لخچه پدید آورد آتش تو دمبدم.بدر جاجرمی ( از آنندراج ).آن پسته خندان نگر و آن چشمه حیوان نگر
وان لخچها پنهان نگر در آتش جان پرورش.بدر جاجرمی ( از آنندراج ).صاحب آنندراج گوید: این دو بیت را رشیدی شاهد لخچه آورده و چنان فهمیده که لخچه به معنی شعله است و آتش جان پرور روی معشوق و خطا کرده این در وصف لب و دهن معشوق است و آنچه او لخچه خوانده یخچه بوده و یخچه به معنی تگرگ است و در این مقام یخچها کنایه از دندانهاست که در آتش جان پرور او که لبهای سرخش باشد پنهان شده اند. و رجوع به لخشه شود.
