دانشنامه اسلامی
ابوجعفر یزید بن قعقاع مخزومی مدنی (م ۱۳۰ق) از قرای ده گانه و تابعان بلندپایه است که قرآن را به صورت عرضی بر مولایش عبدالله بن عیاش بن ابی ربیعه و عبدالله بن عیاش و ابوهریره قرائت کرده است.
وثاقت ابن قعقاع
یحیی بن معین درباره ابوجعفر می گوید: ثقه است؛ ولی در حدیث قابل اعتنا نیست. اما ابن ابی حاتم می گوید: ابوجعفر از لحاظ حدیث، فردی شایسته است.
روش های قرائت ابوجعفر
روش های قرائت ابوجعفر یزید بن قعقاع به شرح ذیل است:۱. تلاوت « بسمله » در ابتدای تمام سوره ها، به جز سوره توبه . وی در تلاوت «بسمله» میان دو سوره به سه روش معروف «وقف، وصل و سکت» عمل می کرد؛۲. ضم «م» جمع و وصل آن به «و» در صورت وجود حرف متحرک پس از آن؛۳. تلاوت به قصر در مد منفصل و تلاوت به توسط به مقدار چهار حرکت در مد متصل ؛۴. تسهیل همزه ؛ یعنی در صورت اجتماع دو همزه در یک کلمه، همزه دوم را به صورت ساده و سهل تلفظ می کرد؛ چه همزه مفتوح باشد چه مکسور و چه مضموم؛۵. ادغام «ذ» در «ت» در مثل «اخذتم» و باب آن، و ادغام «ث» در «ت» در «لبثت و لبثتم»، و ادغام «ذ» در «ت» در کلمه «عذت»؛۶. تلاوت به اخفای نون ساکن و تنوین با غنه در «خ» و «غ»؛ مثل: «من خیر» و «من غفور»؛ در صورتی که قاریان دیگر، آن را به اظهار تلاوت می کنند.
