فرابستن

لغت نامه دهخدا

فرابستن. [ ف َ ب َ ت َ ] ( مص مرکب ) بستن. با دقت بستن :
دل از دنیا بردار به خانه بنشین پست
فرابند در خانه ، به فلج و به پژاوند.رودکی.رجوع به بستن شود.
- در فرابستن ؛ مسدود کردن. پیش کردن در :
دل از دنیا بردار و به خانه بنشین پست
فرابند در خانه به فلج و به پژاوند .رودکی.

فرهنگ عمید

بستن، محکم بستن.

فرهنگ فارسی

( مصدر ) با دقت بستن .